لوله گالوانیزه سرد
لوله گالوانیزه سرد به دلیل فرآیند تولید آن که شامل غوطه‌وری لوله در محلول روی نمی‌شود، یکی از ساده‌ترین و اقتصادی‌ترین انواع لوله‌های گالوانیزه است. این لوله‌ها پس از ساخته شدن با یک لایه نازک از روی به روش الکتروگالوانیزه پوشانده می‌شوند که سبب ایجاد مقاومت در برابر زنگ‌زدگی می‌گردد. این فرآیند به جای غوطه‌وری در مذاب روی، از جریان الکتریکی برای چسباندن لایه نازکی از روی استفاده می‌کند.
این نوع لوله معمولاً برای کاربردهای داخلی و در مکان‌هایی که در معرض رطوبت زیاد نیستند، استفاده می‌شود. به عنوان مثال، در سیستم‌های داخلی ساختمان‌ها، تهویه مطبوع و تأسیسات الکتریکی، لوله گالوانیزه سرد گزینه‌ای مناسب و مقرون به‌صرفه است. اما باید توجه داشت که این لوله‌ها به دلیل ضخامت کمتر پوشش روی، مقاومت کمتری در برابر شرایط سخت محیطی مانند رطوبت بالا یا مواد شیمیایی خورنده دارند.
یکی از مزایای لوله گالوانیزه سرد، قیمت مناسب و فرآیند تولید ساده آن است که این لوله‌ها را برای پروژه‌های سبک و کم‌هزینه مناسب می‌سازد. با این حال، از معایب آن می‌توان به دوام کمتر در مقایسه با لوله‌های گالوانیزه گرم اشاره کرد. همچنین، این لوله‌ها در شرایطی که نیاز به مقاومت بالا در برابر زنگ‌زدگی و خوردگی وجود دارد، به سرعت خراب می‌شوند و نیاز به نگهداری و تعویض پیدا می‌کنند.
لوله گالوانیزه گرم
لوله گالوانیزه گرم با استفاده از روش غوطه‌وری گرم تولید می‌شود. در این روش، لوله‌های فلزی در یک حمام مذاب روی غوطه‌ور می‌شوند که این فرآیند باعث ایجاد پوشش ضخیمی از روی می‌گردد. این لایه ضخیم از روی به طور قابل توجهی مقاومت لوله را در برابر زنگ‌زدگی و خوردگی افزایش می‌دهد. این روش تولید یکی از قدیمی‌ترین و پرکاربردترین روش‌ها برای گالوانیزه کردن لوله‌هاست.
این نوع لوله به دلیل مقاومت بالایی که دارد، برای استفاده در شرایط محیطی سخت و در معرض رطوبت، مواد شیمیایی و فشارهای مکانیکی زیاد توصیه می‌شود. برای مثال، در خطوط انتقال آب، گاز و نفت، سیستم‌های گرمایش مرکزی و تأسیسات صنعتی که در معرض شرایط جوی نامساعد هستند، لوله گالوانیزه گرم انتخاب مناسبی است. همچنین، این لوله‌ها در پروژه‌های ساختمانی بزرگ که نیاز به دوام بالا دارند، به‌طور گسترده استفاده می‌شوند.
مزیت اصلی لوله گالوانیزه گرم مقاومت بسیار بالای آن در برابر خوردگی و زنگ‌زدگی است. لایه ضخیم روی محافظ، حتی در صورت خراش یا آسیب‌دیدگی سطحی، همچنان به محافظت از فلز اصلی کمک می‌کند. با این حال، این لوله‌ها به دلیل هزینه بالاتر و وزن بیشتر، گاهی در پروژه‌های کوچک و یا سبک ترجیح داده نمی‌شوند. همچنین، حمل و نصب این لوله‌ها به دلیل وزن زیاد ممکن است دشوارتر باشد.
لوله گالوانیزه درزدار و بدون درز
لوله‌های گالوانیزه از نظر ساخت به دو دسته کلی درزدار و بدون درز تقسیم می‌شوند. لوله‌های درزدار به وسیله خم کردن ورق‌های فلزی و جوش دادن لبه‌ها تولید می‌شوند، در حالی که لوله‌های بدون درز از طریق اکستروژن و کشیدن فلز به یک شکل توخالی تولید می‌گردند. این تفاوت در تولید، تأثیر زیادی بر خواص مکانیکی و کاربرد این لوله‌ها دارد.
لوله‌های درزدار به دلیل فرآیند تولید ساده‌تر و قیمت پایین‌تر، معمولاً در پروژه‌هایی استفاده می‌شوند که نیاز به فشار بالا وجود ندارد. این لوله‌ها برای کاربردهایی مانند انتقال آب در سیستم‌های آب‌رسانی داخلی، فاضلاب و سیستم‌های تهویه مناسب هستند. همچنین، در ساخت و سازهایی که فشار مکانیکی و شیمیایی کمتری بر روی لوله‌ها وارد می‌شود، لوله‌های درزدار گزینه خوبی هستند.
از سوی دیگر، لوله‌های گالوانیزه بدون درز به دلیل مقاومت بالای خود در برابر فشار و عدم وجود نقطه ضعف در محل درز جوش، برای استفاده در شرایط سخت‌تر مناسب هستند. این لوله‌ها در خطوط انتقال گاز، نفت و سیستم‌های صنعتی که نیاز به تحمل فشار و دماهای بالا دارند، به کار می‌روند. لوله‌های بدون درز به دلیل ساختار یکپارچه و عدم وجود جوش، بسیار مقاوم‌تر از نوع درزدار هستند.
لوله گالوانیزه سبک و سنگین
لوله‌های گالوانیزه بر اساس وزن و ضخامت نیز به دو دسته سبک و سنگین تقسیم می‌شوند. لوله‌های سبک معمولاً دارای ضخامت کمتر و وزن کمتری هستند، در حالی که لوله‌های سنگین از ضخامت و وزن بیشتری برخوردارند. این تقسیم‌بندی بر اساس نیازهای پروژه و فشار کاری لوله‌ها صورت می‌گیرد.
لوله‌های سبک به دلیل وزن کمتر و سهولت در حمل و نصب، در پروژه‌های ساختمانی کوچک‌تر و سیستم‌های آب‌رسانی داخلی کاربرد دارند. این لوله‌ها به دلیل ضخامت کمتر برای پروژه‌هایی که نیاز به مقاومت بالایی در برابر فشار و خوردگی ندارند، مناسب‌ترند. به طور معمول در سیستم‌های تهویه مطبوع، فاضلاب و انتقال آب شهری از این لوله‌ها استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، لوله‌های گالوانیزه سنگین به دلیل مقاومت بالاتر و ضخامت بیشتر، در پروژه‌های صنعتی و ساختمانی بزرگ که نیاز به تحمل فشار و دماهای بالا دارند، استفاده می‌شوند. این لوله‌ها در خطوط انتقال مواد شیمیایی، سیستم‌های گرمایش مرکزی و همچنین در سازه‌های فلزی که نیاز به مقاومت بالا دارند، به کار گرفته می‌شوند.
مقایسه لوله‌های گالوانیزه داخلی و وارداتی
یکی از نکات مهم در انتخاب لوله‌های گالوانیزه، تفاوت‌های کیفیتی بین محصولات داخلی و وارداتی است. لوله‌های داخلی معمولاً با استانداردهای ملی تولید می‌شوند و از نظر کیفیت و دوام، به طور کلی قابل قبول هستند. با این حال، برخی از لوله‌های وارداتی، به‌ویژه از کشورهایی مانند چین، ممکن است از کیفیت پایین‌تری برخوردار باشند.
استفاده از لوله‌های داخلی می‌تواند به کاهش هزینه‌های حمل و نقل و تأمین سریع‌تر محصول کمک کند. علاوه بر این، با خرید لوله‌های تولید داخلی، می‌توان از حمایت از صنایع ملی و ایجاد اشتغال بهره‌مند شد. از طرف دیگر، کیفیت این لوله‌ها به دلیل نظارت دقیق‌تر بر فرآیند تولید معمولاً بالاتر است.
لوله‌های وارداتی در برخی موارد ممکن است دارای قیمت پایین‌تری باشند، اما خطراتی مانند دوام کمتر، عدم تطابق با استانداردهای ملی و مشکلات مربوط به تأمین قطعات یدکی یا خدمات پس از فروش وجود دارد. این موارد می‌تواند باعث افزایش هزینه‌های کلی پروژه در درازمدت شود.
استانداردهای بین‌المللی و ملی در تولید لوله‌های گالوانیزه
در تولید لوله‌های گالوانیزه داخلی، استانداردهای ملی به عنوان معیارهای اصلی برای تضمین کیفیت محصول استفاده می‌شوند. این استانداردها شامل معیارهایی برای ضخامت لایه گالوانیزه، مقاومت مکانیکی و شیمیایی و همچنین طول عمر مفید محصول است. شرکت‌های تولیدکننده داخلی معمولاً موظف به رعایت این استانداردها هستند تا اطمینان حاصل شود که محصول نهایی با کیفیت مناسبی به بازار عرضه می‌شود.
لوله‌های گالوانیزه وارداتی نیز باید بر اساس استانداردهای بین‌المللی مانند ASTM، BS و ISO تولید شوند. این استانداردها نه تنها کیفیت لایه گالوانیزه بلکه مقاومت فشاری، دمایی و شیمیایی لوله‌ها را نیز تضمین می‌کنند. برای پروژه‌های بزرگ که نیاز به استفاده از لوله‌های با استانداردهای بالاتر دارند، معمولاً توصیه می‌شود که از لوله‌هایی با تأییدیه‌های معتبر بین‌المللی استفاده شود.
اگرچه استانداردهای ملی و بین‌المللی ممکن است در جزئیات تفاوت‌هایی داشته باشند، اما در بسیاری از موارد اصول کلی یکسان هستند. به عنوان مثال، در هر دو دسته استانداردها، ضخامت لایه روی و میزان مقاومت لوله‌ها در برابر زنگ‌زدگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با این حال، برخی از جزئیات فنی ممکن است بسته به نیازهای خاص هر کشور یا منطقه متفاوت باشد.